نامش هست

هاااااااااااااااااااااااااای مردم ... سلاااااااااااااااااااااااااااام

نامش هست :**  آجر **  همین بازی را میگویم ... همین که ما دوتایی را یک روز در میان یکساعتی

خردسال میکند ...  هر چند که داغ جهت بازی کودکان رویش خورده ..یکی نیست بگوید آخر پدرت خوب

مادرت خوب کجای من میخورد به کودک؟؟؟

آجرهایی شبیه به هم رنگا با رنگ ! برای تمرکز عالیییییییییییییییییییییییی است و اعصاب فراوان میخواهد

چون میچینی و می سازی!

سازه آدم آهنی : پیمانکار شازده پسر نازگل من

یکی دوماهی است ما هر روز شگفت زده میشویم به نحوی ! هر بار خلاقیتی تازه میچشیم از این شیرینی

کمیاب آفرینش

اینجا :

تونستیم با آجرها قطاری بسازیم کلی بعد ازاتمام اوج لذت بازی رو باهم شریک بودیم

ای تپش های تن سوزان من ... آتشی در سایه ی مژگان ِ من ....

****

باری ....

روزگار میگذرانیم گاهی که گذرانده باشیم ...همین که نفسی برود و بیاید شکر باری تعالا میکنیم

ما نمیپرسیم چه میکنی... نمیگوییم چه میسازی! نمیگوییم حالا که تمام شد چی کار کنیم ؟  فقط نگاه

میکنیم و گاهی میگوییم چه سازه زیبایی ... چه رنگهای خوب دوست داشتنی ای ...

هر چه هست خودش است و این از عالم و آدم ما را بس!

خدا جانم ممنونم به خاطر همه چیز.

هاااااااااااااااااااااااااای مَردُم   شاد باشید و در پناه خدا