یه عصر رنــــــــــــــــــــــــگی ...

پست امروزمون رنگـــــــــــــــی شده ، با دستهای کوچک عدنانی

 فضایی برایت ساختم برای ، رنگیدن احساس لطیف و کودکانه ات بر روی کاغذ سفید .

این بار خواستم فضایی بزرگتر از فضای یک دفتر برای نقاشی و ابراز احساساتت

داشته باشی برای همین تصمیم گرفتم کاغذی سفید برایت روی دیوار بچسبانم

رنگهای گواش رو هم تحویلتان دادم بقیه کار رو سپردم به دست هنرمند خودت

بدون هیچ گونه دخالتی یک بار هم در کودکی این تجربه را داشتی نازنینم ،

این بار هم این شما و این هم سفیدی کاغذ و رنگها برای هنر نمایی شما .

الحق که پسرکمان هم یک رگ هنری از پدر و مادرش به ارث برده ولی تو بهتر از ما خواهی شد من

مطمئن هستم اینو گل گندمم ؛

چقدر با دیسیپریم قلم به دست می گیری انگار سالها با رنگها و قلمو  آشنایی.

همچنان رنگها رو اون طور که دلت می خواد روی کاغذ میکشی .

مثل همیشه اول دو چشم و بعد یک سر بزرگ .

ای جانم که از این قلموی دست ساخت آدمی خسته شدی و رفتی سراغ

دستهای پر توان خودت .

این تو بودی که قانون نقاشی رو بر هم زدی و اون طوری که دلت خواست ادامه دادی .

باور کن که می شود

قانون ها را انکار کرد

از نیمکره غربی

به سوی

نیمکره شرقی

پرواز کرد

 باز هم تجربه با دست کفایت نکرد و رفتی سراغ دستمال کاغذی تا ببینی

اون با با رنگها چیکار میکنه .

با هر چی دل کوچیکت می خواد رنگ کن نازنینم ، که دنیای من رو با این ابتکاراتت خوش رنگ

کردی .

دل نوشت : هانی . مادر همیشه عاشق تو .