تو و ماست ...

نازکِ ناز دانه ی من؛

این روزهای با تو بودنمان می گذرد به کودکانه های تو؛

به دنیای پاک و قشنگ ات، به فکر های پُر از شور و بکــر تو و کار های بدیع ات!

فکر ها و کارهایی که گاهی فهمیدن فلسفه و چراییِ انجام دادنش؛

برای من و آقای پدرت، سخت که نه، اما خب آسان هم نیست!

اینکه چه می شود که یک کار را بارها انجام دهی و ذوق کنی، که اگر کسی نداند

انگار بار نخست ست...

پسرک نازم ؛

چقدر خوردن ماست با اون دستهای کوچیکت لذت بخش بود چقدر خوشحال بودی

من فدای همه اون لبان ماستی و دستان ماستی تو بشم

این کارها را بکنی یا نه، مهم نیست.

من خراب تو شده ام، از همان ماه مهربان، که مهمان دلم شدی...

آب از سرم گذشته پسر!

♥. من عاشــــقتم مامان.