اولین ...

سبز آبي کبود من

باز هم کار نو؛

هر روز یه اتفاق نو، با تو...

امروز اولین قدمهای طولانی رو تجربه کردی ...

 سرشار از غرور میشوم از داشتن تو

خونه آنا و بابایی بودیم ، بابایی یک طرف و من هم در طرف دیگر نشسته بودم و تو بدون کمک

دست هایت و تنها با قدمهای استوارت ، که چه بي پروا به پاهایت اعتماد کردي و راه میروی 

آقای کوچکِ من؛

چقدر خوشحال بودی هر چند کنترل اینکه نیافتی برای خودت سخت بود اما با پیچ و تاب دادن

اندامت و به هر زحمتی آرام و استوار راه میرفتی و به هر کدام از ما که می رسیدی خودت

رو با دستهای باز و پر از انرژی به بغل ما می انداختی ...

برق شادی و خوشحالی در چشمان بابایی از دیدن راه رفتن نوه اش و به آغوش کشیدنت ،

و عشقبــازی شما  ،  که " تابلویی زیبا از آفرینش خداوند را می بینم "

همه این ها یعنی هنوز هم می شود لحظه ها طعم خوشبختی داشته باشند...

خـــــــــدایا شکرت خـــــــــــــدایا مرسی

 و  من به خود می بالم که تو را دوست دارم

 و همچون توئی دیگر وجود نخواهد داشت

 افتخار می کنم که می توانی با تمام سختیها کنار بیایی

 و می دانی که این سختیها نه ساخته ی من و نه ساخته ی توست

 بلکه لازمه ی زندگی است و زندگی کردن

من تو را دارم

 و با فکر به این جمله انگار تمام شادیهای دنیا برای من است

 دلم می خواهد به تو بگویم که دوستت دارم

امروز راه رفتی !

با پاهای کوچکت

فکر می کنی یک لحظه چند هزارم یا میلیونم ثانیه است ؟

             من هر لحظه دلتنگ اولین هایت هستم

                               حساب کن با گذشت ثانیه ها

                               دقیقه ها ، ساعتها و گاهی روزها      

                               چقدر دلم برای این روزها تنگ میشود

                               دوستت دارم

                               ...

♥. قدمهایت را بوسه میزنم

تا

بدانی وجودت حـلقه زیبـای زندگی من است

این هم تقدیم به تو .... 

کلیک ...

  http://s3.picofile.com/file/8187867542/Hamid_Talebzadeh_Paa_Ghadam.mp3.html