ظهر عاشورا ...
ظهر عاشورا ... صبح عاشوراست ...
گرداگرد این شهر ...
از سر این کوچه تا ته خیابان بعدی
سیاهی ها غمت را وصله کرده اند به شانه افتاده دیوارها
ته مانده هایی از باران دیروز هنوز هم باقیست
و هنوز هم هر دانه اش از برای عشق تو آب و جارو می کند
پرچم های سیاه ...
پرچم های سیاهی که بر سردر هرخانه ی این کوچه آویز شده ...
که وقتی پا به پای این باد پاییزی چرخ می خورد طیف زیبای اسمت را به جریان
می اندازد ...
کودک پاکمان ؛
نیک سرشت کوچکمان ؛
در این خیابانهای شهر مدام در گوش قلبش نام تو را میخواند و لحظه ای نیست که کودکانه
صدایت نکند ( حُسن جانم ) و شروع میکند به نوحه خوانی همان طور که این چند
روز در این کوچه های شهر دید و آموخت .
انگار دین بزرگی آموخته پسرکمان با دیدن سیاهی ها ...
تو چقدر زلالی آخه مــــادر؟
و حالا آموخته ام که تو پیش ساز تمام وا حدهای عشقی
که عشق را باید از تو یاد گرفت
که گاهی از برای عشق باید گذاشت و گذشت
که باید مردانگی را از چهره معصوم تو خواهش کرد
اما من باز فکر می کنم این سیا هی ها بهانه اند ... تکیه ها وسیله اند
این که عشق خدا و حُسینش در فطرت هر دلی بنشیند نیاز به هیچ یک از اینها نمی شود
و امروز با دیدن پسرک نازنینم یاد محرم های کودکیم می افتم
صدای زنگ های علمت ... صدای دسته های عذادار تو
حسرت روزهای کودکی
که دختر هستی و در دسته های عذاداری جایی نیست برای تو
که گاهی گریه های این مردم را از برایت میبینم و یادم میرود چطور باید خودم را ،
حرفهایم را برایت گریه می کردم؟
ظهر شد ...
ظهر عاشورا
باید غبطه خورد به مهربانی تو که اینقدر نسبت به همه با محبتی
کاری نداری که بدانی آن شخص از یزیدیان هست یا از یاران حسین
واســـــــه فهمیدن حالت
بایــــــد دریایی شه حالم
نازنین پسرم تو اسطوره دل منی بعد از پدرت ...
بدانی یا ندانی جاودانی دوستت دارم
حس بزرگیست مهر تو
اینجا هوای خوب تو بی مضایقه حراج غم های عالم میشود تا حال دلها باز خوب شود .
دل نـوشـــــــــت : شکر خدایم به خاطر هوای بارونی که این دو روز داشتیم .
خدایا لطفن این روزهای بارونی رو همین جوری پشت هم تمدید کن !
