این روزها ...

خدای من ؛

مردم همه شکر نعمت های تو را می کنند،

اما من،

شکر بودنت

تو نعمت منی ...

جان جانان من...

پسرک همیشه بی نظیرم...

تو چقدر زود بزرگ شدی ، گل نازم

این روزها رو به مستقل شدنی ...

اســتقلالی که جوانه زده و در حال رویش ست ...
 

میریم دستشویی تا می یایم بیرون زود خودت شروع میکنی با زحمت فراوان

به پوشیدن شورت و شلوارت ...

هر چند این کار برات سخته ولی اجازه کمک به من و بابات نمیدی ...

تا اینکه موفق میشی ، و من برق شادی رو با پوشیدن شلوارت توی چشمات میبینم پسرم ..

من به قربان تو ،

که تو چقدر زود بزرگ شدی عدنان

چی شد که تو انقدر بزرگ شدی ؟

خدا را شاکرم برایت مادر . که میبینم این روزهایت را .

تو داری مادرت را به تک تک آرزوهایش می رسانی .

به رویاهایی که زمانی با یادآوری اش قند در دلم آب میشد و حالا لمس می کنمشان با دل و جانم .

از تو ممنونم پسر شیرینم  .

از خدا نیز !
 

نمیخواهم این لحظه ها بگذره ای خدا...